Η διάταξη του άρθρου 72 ΑΚ, σύμφωνα με την οποία το νομικό πρόσωπο μόλις διαλυθεί βρίσκεται αυτοδικαίως σε εκκαθάριση και ωσότου περατωθεί η εκκαθάριση θεωρείται ότι υπάρχει για τις ανάγκες και το σκοπό της εκκαθάρισης, που έγκειται στη ρευστοποίηση του ενεργητικού, τη διαπίστωση και εξόφληση των χρεών και στη συνέχεια στην απόδοση των εισφορών και τη διανομή του τυχόν υπολοίπου μεταξύ των εταίρων, έχει εφαρμογή κατ' άρθρο 18 ΕΝ και στην ομόρρυθμη εμπορική εταιρία. Όπως δε προκύπτει κατά τρόπο σαφή από την πιο πάνω διάταξη του άρθρου 72 ΑΚ, στην περίπτωση λύσης της ομόρρυθμης εταιρίας το στάδιο της εκκαθάρισης ακολουθεί αυτοδικαίως και υποχρεωτικά με την έννοια ότι δεν μπορεί να αποκλεισθεί με ρήτρα του καταστατικού ή με απόφαση των εταίρων. Μπορούν όμως οι εταίροι εκκαθαριστές να αποκλίνουν ως προς τον τρόπο εκκαθάρισης, ενόψει του ενδοτικού χαρακτήρα των ειδικότερων για την εκκαθάριση των εταιριών διατάξεων των άρθρων 777 επ. ΑΚ. Έτσι, εφόσον οι εκκαθαριστές εταίροι συμφωνούν, μπορούν να αποσπάσουν λ.χ. την εταιρική περιουσία από το νομικό πρόσωπο και να την αποδώσουν στους εαυτούς τους, διανέμοντας την με όποιο τρόπο επιθυμούν, είτε παραμένοντας συγκύριοι όλοι, είτε μεταβιβάζοντάς την σε κάποιον από αυτούς ή τρίτο που θα αναλάβει τις υποχρεώσεις, είτε πουλώντάς την ως ενιαία εταιρική επιχείρηση, χωρίς προηγούμενη ικανοποίηση του παθητικού της εταιρίας (ΑΠ 120/1998, ΑΠ 412/1990). Τούτο μάλιστα και διότι η εις ολόκληρον ευθύνη των ομόρρυθμων εταίρων δεν επηρεάζεται, αφού η ευθύνη τους αυτή διατηρείται εφόσον υφίσταται εταιρική οφειλή (ΑΠ 467/1991).
(ΑΠ 288/2014, iNLAW.GR)