Όσον αφορά την ακουσία έξοδο, ήτοι τον αποκλεισμό του εταίρου από την Ε.Π.Ε., αυτή δύναται να γίνει, εφόσον υφίσταται σπουδαίος λόγος, με δικαστική απόφαση κατόπιν αιτήσεως του διαχειριστού ή άλλου εταίρου της εταιρίας και αφού προηγουμένως έχει ληφθεί περί αυτού σχετική απόφαση από την συνέλευση των εταίρων με τις αναφερόμενες ανωτέρω πλειοψηφίες όσον αφορά τον αριθμό των εταίρων και το εταιρικό κεφάλαιο. Σε περίπτωση κατά την οποία το κεφάλαιο της εταιρίας έχει διαιρεθεί σε δύο εταιρικές μερίδες, οι οποίες αποτελούνται από ισάριθμα μερίδια και ο κατέχων την μία μερίδα επιθυμεί τον αποκλεισμό από την εταιρία του άλλου εταίρου, δεν δύναται να γίνει λόγος για συνέλευση των εταίρων και απόφαση κατά πλειοψηφίαν, αφού ο καθ' ου στρέφεται η σχετική αγωγή εταίρος, σύμφωνα με τις αναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 12 παρ 2 και 14 Ν. 3190/1955, αποκλείεται της ψηφοφορίας. Ο νόμος αυτός, αναφερόμενος στα άρθρα 33 και 44 στον "σπουδαίο λόγο", δεν προσδιορίζει την έννοια αυτού. Έτσι, σπουδαίο λόγο για την έξοδο ή τον αποκλεισμό εταίρου από την Ε.Π.Ε, δύναται να αποτελέσει η άρνηση του εταίρου να συμπράξει για την πραγμάτωση του σκοπού της εταιρίας, ως και η σοβαρή διαταραχή των προσωπικών και εταιρικών σχέσεων των εταίρων και οι συνεχείς διαφωνίες και οι διενέξεις των, οι οποίες συνεπάγονται την αδυναμία συνεργασίας των προς επίτευξη του εταιρικού σκοπού, με συνέπεια να κινδυνεύει η υπόσταση ή η ομαλή λειτουργία της εταιρίας.
Για την στοιχειοθέτηση του σπουδαίου λόγου δεν τίθεται ως προϋπόθεση η ύπαρξη της υπαιτιότητος του προσώπου του οποίου ζητείται ο αποκλεισμός από την εταιρία, ούτε το αναίτιο του αιτούντος τον αποκλεισμό, αλλά η υπαιτιότητα του τελευταίου στην δημιουργία του λόγου αυτού δύναται, κατά τις περιστάσεις, να θεμελιώνει ένσταση από το άρθρο 281 ΑΚ (βλ ΑΠ 1127/1988). Η διάταξη του άρθρου 33 παρ 3 Ν. 3190/1955 είναι ενδοτικού δικαίου, με συνέπεια να είναι δυνατόν να προβλέπεται στο καταστατικό της Ε.Π.Ε., ότι ορισμένα περιστατικά συνιστούν λόγους αποκλεισμού του εταίρου από την εταιρία. Υπό τα δεδομένα αυτά, συνιστά σπουδαίο λόγο για τον αποκλεισμό του εταίρου από την εταιρία και ο αναφερόμενος στο καταστατικό της όρος, σύμφωνα με τον οποίο : "... ρητά συμφωνείται, ότι ο θάνατος, η αφάνεια ή η πτώχευση τινός των εταίρων δεν επάγεται ούτε δημιουργεί λόγο λύσεως της εταιρίας, η οποία θα λειτουργεί μεταξύ των επιζώντων εταίρων και των κληρονόμων του αποβιώσαντος εταίρου, είτε εκ διαθήκης είτε εξ αδιαθέτου καλούνται αυτοί, καθίστανται αυτοδικαίως εταίροι για μόνο μία διετία (2 έτη), υποκαθιστάμενοι στη θέση και στην εταιρική μερίδα του θανόντος, της τυχόν ανηλικότητας τούτων μη ασκούσης επίδραση τινά, εκπροσωπουμένων όμως στην τελευταία αυτή περίπτωση από τους επιτρόπους αυτών...Μετά την παρέλευση της διετίας οι κληρονόμοι αποχωρούν από την εταιρία, λαμβάνοντες την εταιρική μερίδα του κληρονομηθέντος, όπως αυτή θα καθορισθεί δια του συνταχθησόμενου προς τούτο ισολογισμού. Ωσαύτως η αποχώρηση εταίρου από την εταιρία δεν δημιουργεί λόγο λύσεως της εταιρίας ουδέ παρέχει σ' αυτόν το δικαίωμα μεταβιβάσεως του εταιρικού μεριδίου σε τρίτους αλλά η μεταβίβαση δέον να γίνει υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 6 του παρόντος ...".
(1759/2014, iNLAW.GR)