Από τη διάταξη του άρθρου 17 του Ν. 5325/1932 «περί συναλλαγματικής και γραμματίου εις διαταγήν», προκύπτει ότι τα πρόσωπα που ενάγονται ως υπόχρεοι από συναλλαγματική, από τον κομιστή αυτής, δεν μπορούν κατ` αρχήν να αντιτάξουν ενστάσεις που πηγάζουν από τις προσωπικές σχέσεις αυτών με τον εκδότη ή τους προηγούμενους κομιστές. Κατ` εξαίρεση μόνο επιτρέπεται η προβολή τέτοιων ενστάσεων, αν ο κομιστής κατά τον χρόνο κτήσης της επιταγής, αφενός τελούσε σε γνώση της ύπαρξης των ενστάσεων αυτών κατά του εκδότη ή των πριν από αυτόν κομιστών του τίτλου και αφετέρου ενήργησε αυτός προς βλάβη του οφειλέτη (ΑΠ 623/1994 ΕλΔνη 36.348, 1528/1992 ΕλΔνη 35.397, 1672/1988 ΕλΔνη 31.1415). Τα στοιχεία αυτά, ότι δηλαδή ο κομιστής ενήργησε εν γνώσει και προς βλάβη του οφειλέτη, πρέπει να αναφέρονται στο δικόγραφο της ανακοπής για να είναι αυτή επαρκώς ορισμένη και να αποδεικνύονται για την ουσιαστική ευδοκίμηση της (ΑΠ 1180/2009, Νόμος, ΑΠ 248/2001 ΔΕΕ 2001.888, ΑΠ 1436/2003, ΕλΔνη 46.772, ΑΠ 1594/1997 ΕΕΝ 1999.366, ΑΠ 280/1997 ΔΕΕ 1997.731, ΕφΠειρ 1005/2005 ΠειρΝ 2005.489, ΕφΑθ 1611/2008 ΕλΔνη 2008.1509, ΕφΑθ 2623/2006 ΔΕΕ 2006.1045, ΕφΘεσ 1104/2008 Αρμ 2009.74, ΕφΑθ 7453/2001 ΕλΔνη 43.482, ΕφΑθ 3925/2001 ΕλΔνη 44.529, ΕφΑθ 6636/2001 ΕλΔνη 44.831, ΕφΘεσ 1351/2001 Αρμ 56.1034). Εξάλλου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 2, 216 παρ. 1, 585 και 632 παρ. 1 ΚΠολΔ, οι λόγοι της ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής, όπως άλλωστε κάθε ανακοπής, που διαλαμβάνονται στο δικόγραφο αυτής, πρέπει να είναι σαφείς και ορισμένοι, άλλως απορρίπτονται και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο.
(ΑΠ 230/2015, iNLAW.GR)